Vooral het oneindige aanbod is intrigerend. Melk is melk, zou je denken, maar er bestaan meer dan 1000 soorten kaas uit diverse windstreken. Bij buitenlandse kaas hebben de meeste mensen een eerste associatie met Frankrijk. Niet zo gek, want dat is ook de bakermat van veel bekende soorten. Maar er is zo veel meer, in de landen om ons heen en zelfs in eigen land. Een aantal relatief nieuwe soorten doen niet onder voor de tijdloze klassiekers.

Een mooi voorbeeld is de Brugge Apero: een aromatische Belgische kaas op smaak gebracht met mosterd en fenegriek. Niet minder bijzonder is de intens romige Cambozola Grand Noir. Eerlijk gezegd doe ik doorgaans geen dansje voor Duitse kazen maar de Grand Noir is écht een prachtige aanvulling op elk kaasplateau. Als je tenminste een liefhebber van blauw geaderde kazen bent natuurlijk.

Ook Alphenaer geitenbrie, duidelijk geïnspireerd door Franse kaassoorten, is een sterk staaltje vakmanschap. Waar Nederland tot een jaar of veertig vooral excelleerden in de klassieke Goudse kazen is het aanbod de jongste jaren steeds breder geworden. Deze heerlijk zachte Alphenaer is gemaakt met pure geitenmelk en heeft een zijdezachte, eetbare witte korst die de kaas een zweem van paddenstoelen geeft.

Terwijl ik dit schrijf ben ik mij aan het verkneukelen. Het enige probleem dat ik voorzie voor de komende tijd is keuzestress, maar dat zal ik maar een luxeprobleem noemen.